Her insan yaşamının belirli döneminde ufak veya ciddi boyutlu hastalıklar ve rahatsızlıklar geçirebilir. Ancak bazı kişilerde bu durum, sürekli bir kaygıya ve hastalık endişesine dönüşebilir. Bu kişiler, hayatlarının her döneminde bir hastalığa yakalanacakları korkusunu yaşarlar. Bu durum, tıp literatüründe hipokondri veya hastalık kaygısı olarak adlandırılmaktadır. Hastalık hastası olan kişiler, sağlıkları konusunda aşırı derecede endişe duyarlar. Küçük çaplı rahatsızlıkları bile ciddi sorunlar olarak algılayabilirler ve bu durum, psikolojik olarak kanser veya kalp hastalığı gibi ciddi sağlık problemlerini tetikleyebilir.

Hastalık hastası olan bireyler, yakın çevrelerinde ciddi hastalıklardan kaynaklanan ölümleri sıkça düşünürler. Bu düşünceler, stres ve takıntı yapmalarına ve dolayısıyla fiziksel sağlıklarının bozulmasına neden olabilir. Genel olarak, hastalık hastalarının kaygılı bir yapıya ve mizaca sahip oldukları bilinmektedir. Günlük hayattaki sıkıntılarla başa çıkamayan bu evhamlı kişiler, sıkça rahatsızlanırlar. Hastalanacaklarından kaygılanan kişiler, depresyondan kaynaklı birtakım fizyolojik bozukluklar yaşayarak mental hastalıkların oluşmasını tetikler.

Bu kişiler, sürekli olarak hastalıklar üzerinde çalışma ve araştırma yaparlar. Hastalıkların olumsuz etkilerinin kendi üzerlerinde olduğunu düşünerek sık sık doktora giderler ve tahliller yaptırırlar. Doktorlar, bu kişilere genellikle telkinde bulunur ve ciddi bir problemin olmadığını söylerler. Ancak hastalık hastası olan kişiler, genellikle bu telkinlere inanmazlar ve içten içe rahatsız oldukları düşüncesine devam ederler.

Bu kişiler, araştırma yaptıkları tıbbi konuların etkisinde kalarak kaygı duyarlar. Sürekli durumlarının kötü olduğunu düşünerek egzersiz yapmazlar ve evden dışarı çıkmazlar. Hastalık hastaları, vücutlarını sürekli kontrol ederler; nabız atışı ve tansiyon gibi vücut belirtilerini sürekli gözlemlerler ve doktor doktor gezerler. Hatta bazıları, dışkı ve idrarlarını da inceleyerek olumsuz bir olayın olup olmadığını kontrol ederler. Bu kaygı, doktorların yaptığı tahlillerde bir rahatsızlık çıkmaması durumunda psikolojik bir rahatsızlık teşhisi konulmasına neden olur. Ancak hastalık hastası kişiler, bu teşhise inanmazlar ve bildiklerinden vazgeçmezler.

Hastalık hastası kişiler, kendilerini sürekli rahatsız olduklarına inandırırlar ve bu inanç, fiziksel birtakım rahatsızlıklar geçirmelerine neden olur. Bu rahatsızlıklar tedavi edilse de, inanmaktan vazgeçmedikleri için sürekli olarak yeni rahatsızlıklar yaşarlar. Bu kişilerde kaygı problemleri, panik atak ve strese bağlı olarak panik atak gibi sorunlar gözlemlenmektedir. Hastalık hastaları, içlerinde oluşan kaygı ve evhamlardan dolayı sıklıkla antidepresanlar kullanarak sorunu kendi başlarına çözmeye çalışırlar. Bu durum ise sağlığın daha fazla bozulmasına, gereksiz ilaç ve antibiyotik kullanımı nedeniyle rahatsızlanmalarına neden olur.

Hastalık hastalarının aslında fiziksel bir problemi bulunmamaktadır. Aşırı evhamdan kaynaklı olarak duydukları endişe yersizdir. Bu nedenle sürekli rahatsızlanacakları düşüncesinden kendilerini uzak tutmalıdırlar. Arkadaşları ve aileleriyle birlikte zaman geçirerek üzerlerindeki halsizlik duygusunu ortadan kaldırmalıdırlar. Sorun ilerlemiş ve sürekli olarak bir rahatsızlık düşüncesi mevcutsa, bir psikiyatri servisine giderek bu rahatsızlığa ilişkin psikolojik destek almaları faydalı olacaktır.

Hastalık hastalığı, ciddi bir psikolojik sorundur ve tedavi edilmediğinde kişinin yaşam kalitesini olumsuz yönde etkiler. Bu nedenle, hastalık hastası olan kişilerin profesyonel yardım alması ve sosyal destek ağlarını güçlendirmesi büyük önem taşır. Sağlık kaygılarının gerçekçi bir temele dayanmadığını kabul etmek ve bu kaygılarla başa çıkma yöntemleri geliştirmek, hastalık hastalarının yaşamlarını daha sağlıklı ve dengeli bir şekilde sürdürebilmeleri için gereklidir.