Lyme hastalığı, kene ısırması sonucu meydana gelen bakteriyel bir enfeksiyondur. Bu hastalığa, Borrelia burgdorferi adı verilen bakteri neden olur. Kara bacaklı kene ve bazı diğer kene türleri, bu bakterinin taşıyıcısıdır. Keneler, bu bakteriyi taşıyan fare veya geyik gibi hayvanları ısırdıktan sonra bakteriyi alırlar. Bakteriyi alan kene, insanı ısırdığında, insan da Lyme hastalığına yakalanır. Hastalık üç evreden oluşur: İlk evrede henüz hastalık vücuda yayılmamıştır. İkinci evrede hastalık yayılmaya başlar. Üçüncü ve son evrede ise hastalık tamamen vücuda yayılmış olur. Lyme hastalığı, bahçecilik, avlanma gibi açık hava etkinliklerini sıkça yapan kişilerde daha yaygındır. Ayrıca, kene taşıyan bir evcil hayvan beslemek ve biçilmemiş çimlerde dolaşmak da hastalık için risk faktörleridir.

Hastalığın ilk evre belirtileri, bakteri vücuda alındıktan birkaç gün veya hafta sonra ortaya çıkar. İlk evre belirtileri, grip belirtilerine benzer. İkinci evre belirtileri ise kene ısırığından birkaç hafta veya ay sonra görülebilir. Üçüncü evre belirtileri, kene ısırığından aylar veya yıllar sonra ortaya çıkabilir.

Lyme hastalığına yol açan bakteriye karşı antikorların tespiti için kan tetkikleri yapılır. Hastalık için en sık kullanılan test ELISA testidir. Bu testin doğrulanması için immünoblot testi yapılır. Hastalık ikinci evreye ulaşmışsa, herhangi bir teste gerek kalmadan doktor Lyme hastalığını teşhis edebilir. Enfeksiyon vücuda yayılmışsa, elektro-kardiyogram testi, kalbi kontrol etmek için eko-kardiyogram, beyin kontrolü için MR ve omurilikten sıvı almak gibi farklı testler uygulanabilir.

Lyme hastalığı teşhis edildikten sonra antibiyotik tedavisi uygulanır. Antibiyotiğin türü ve kullanım süresi, hastalığın evresine ve yaşanan şikâyetlere göre değişebilir. Antibiyotik tedavisi süresince hastanın sürekli doktor gözetiminde olması gerekir. Hastalık erken dönemde teşhis edilirse tedavi oldukça başarılı olur. Uygulanan tedavi sayesinde şikâyetler yaklaşık 20 gün içinde ortadan kalkarak iyileşme süreci oldukça hızlı olur. Hastalık erken dönemde teşhis edilmediğinde yaşanan belirti ve şikâyetler daha ağır olur ve tedavi süreci de daha uzun olur. Hastalık ilerlediğinde hastanın yaşadığı eklem ağrılarını gidermek için nonsteroidik anti-enflamatuar ilaçlar kullanılır. Kronikleşmiş eklem ağrılarını ve iltihaplarını önlemek amacıyla antibiyotik tedavisine ihtiyaç duyulabilir. Hastanın vücudunda karıncalanma ve uyuşma varsa uzun vadeli antibiyotik tedavisine başlanır. Uzun vadeli antibiyotik tedavisi genelde menenjit ve sinir sistemi ile ilgili gelişen problemlerin varlığında kullanılır. Hastalığın son evresinde görülebilecek kalp ritim bozuklukları ve perikard iltihabı için antibiyotiğe ek olarak farklı ilaçlar reçete edilir. Bu tür semptomların görülme olasılığı çok düşüktür. Daha önceki evrelerde kullanılan tedaviler ile hastalığın şiddeti büyük ölçüde azaltılabilir.