Manken hastalığı, tıp literatüründe "anoreksiya nervoza" olarak adlandırılan ciddi bir yeme bozukluğudur. Bu hastalığa "manken hastalığı" denmesinin nedeni, hastaların mankenler gibi ince bir vücuda sahip olma arzusudur. Genellikle sosyoekonomik seviyesi yüksek olan ailelerde daha yaygındır. Ayrıca, bireylerin az uyuması, yemek yemeyi istememesi ve aşırı aktif olmasıyla ilişkilidir. Hastaların kilo alma korkusu, mankenlere özenme, ruhsal sorunlar ve gelişim problemleri bu hastalığın oluşmasına zemin hazırlar. Ergenlik döneminde görülse de, en fazla yetişkin bireyleri etkiler. Kişide aşırı zayıflama arzusu varsa, bu hastalıktan etkilenmesi daha kolay olur.

Hastalardaki yeme bozukluğu, yediklerinden dolayı kendini suçlayarak kusma, yiyeceklerden tiksinme ya da yemeği daha sonra bulamama beklentisiyle yaşanır. Manken hastalığı toplumda daha çok genç yaştaki kızları etkiler. Özellikle mankenlik, aktörlük, hosteslik, oyunculuk gibi mesleklerde dış görünümün önemli olması nedeniyle bu işlerde yaygındır. Hastada bu rahatsızlığa eşlik eden depresyon, anksiyete, homoseksüellik, uyuşturucu kullanımı ve aseksüellik gibi sorunlar da görülebilir. Ölümcül kronik hastalığı olan kişilerde, vejetaryen olanlarda ve atletlerde manken hastalığı daha fazla görülür. Hastalardaki kalıtsal özelliklere, kültürel yapısına ve yetişme tarzına göre hastalık gelişebilir. Bu rahatsızlık bir anlamda zayıflık hastalığıdır. Ancak beyinde kalıcı hasarlara yol açar. Çünkü hastalar çok şiddetli şekilde kilo verdiklerinden beynin kütlesinde küçülme ve kimyasal reaksiyonlarda farklılık meydana gelir. Bu yüzden hastaların kendilerini hasta olarak kabul etmesi ve tedavi olmayı istemesi gerekir.

Bu hasta grubu özellikle kalın giysiler tercih ederek, verdikleri kiloları gizlemeye çalışır. Ne kadar kilo vermiş olsalar da kendilerini sürekli olarak kilolu kabul ederler. Yediklerini başkalarının görmemesi için tek başına yemek yemeyi seçerler. Çok fazla kilo kaybı olduğundan, en az 3 ay süreyle adet görmezler. Hatta bazı hastalarda adet kanaması tamamen kesilebilir. Bu hastalarda meydana gelen kendini soyutlama, arkadaşlardan uzaklaşma ve mutsuzluk barizdir. Sosyal yaşamdan elini eteğini çekerler. Yemek sırasında garip davranışlar sergilerler. Mesela besinlerin düşük kalorili olanlarını seçerler, tabakla ve kaşıkla oynamayı tercih ederler, lokmalarını herkesten daha uzun süre çiğnerler. Yemekle aldıkları kalorileri yakma arzusu içinde egzersiz yapmaya önem verirler. Bunu bir takıntı haline getirirler. Kabızlığın kilo vermelerine engel olmaması için ishal yapıcı ilaçları kullanırlar. Bu hastaların ciltleri soluk renkte ve yumuşak görünür. Mideleri açlıktan ağrı, kasılma gibi belirtiler verir. Manken hastalığının en garip tanı kriteri ise hastaların yemek tariflerine çok ilgi göstermesidir. Sürekli olarak yeni yemek tariflerine ve ilginç olanlarına ilgi duyarlar.

Öncelikle bu hastalığa tutulan kişilerde bariz şekilde kilo alma korkusu olur. Bu korkuları kabusa dönüşür. Özendikleri kişilerin kilosuna veya önceden olduğu gibi zayıflamak adına her gün tartılmaya başlar ve bu onlar için bir hedef haline gelir. Başkalarıyla birlikte yemek yeme zorunda kaldıklarında porsiyonları küçük tutar, aç olsalar bile tokum demeyi tercih ederler. Verdikleri kiloyu çok kısa sürede verirler. Adet olmazlar, kabızlık sorunlarını daha fazla yaşarlar. Tüylenme, saç dökülmesi gibi problemlerle boğuşurlar. Yemekleri az miktarda yeseler bile mide bulantısı, şişkinlik ve hazımsızlık gibi sorunları olur. Günlük yaşamlarında temizlik yapma, derslere daha fazla eğilme gibi saplantıları olur. Depresif davranışlar, korkak hareketler sergilerler. Sosyal yaşamdan çekildikleri için çevrelerinde az sayıda kişi olur. Sportif aktivitelere ağırlık verirler. Bu hastalar cinsel yaşamdan da uzaklaşmaya başlar.

Bu hastaların tedavisi oldukça güçtür. Çünkü genellikle kendilerini hasta olarak görmezler. Profesyonel olarak yardım almadıkları takdirde eskiden olduğu gibi yemeye başlayamazlar. Hastalara bir yandan psikolojik destek verilmeli, bir yandan da tıbbi tedavileri ve beslenme programları düzenlenmelidir. Manken hastalığının tedavisi uzun sürer. Bazı hastalarda 2-3 yıl tedavi devam edebilir. Tedavi sona erse de hastalığın tekrar ettiği görülmüştür. Bu nedenle hastalar sürekli takip altında olmalıdır.