Ektima Hastalığı

Ektima Hastalığı: Ektima hastalığının insanlarda görüldüğündeki adı orf hastalığıdır ve bu hastalık kontagiosum, kontagioz püstüler dermati ve infeksiyöz labital dermatit isimleri ile de bilinmektedir. Ayrıca Ektima hastalığı için eş anlamlı olarak boğaz ağız, uyuz ağız, bulaşıcı sığır ektiması ile kabuklanmış ağız tanımları da kullanılmaktadır. Parapoxvirüs etkeninin sebep olduğu, genellikle koyun ve keçilerde görülen ve kendi kendini sınır çizen zoonotik bir cilt enfeksiyonu olan ektima hastalığı, diğer ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de oldukça sık görülen bir hastalıktır. Ektima hastalığın Dünyada ilk defa koyunlarda tanımlanması 1887 yılında Steep tarafından olmuştur. İnsanlarda ise bu hastalık ilk kez 1934 yılında Newson ve Cross tarafından rapor edilmiştir.

Dünya üzerinde görülme oranı yüzde 40 ve 25 bin olarak bildirilen ektima hastalığı genellikle ilkbahar aylarında koyunlarda görülmektedir. Bazı hayvanların dudak kısımlarında çizik ve yaraların oluşması ile o mevsimin kurak geçmesi hayvanların bu hastalığa yakalanmaları için ortam hazırlamaktadır.

Ektima hastalığı, bir deri travması olması halinde hasta olan hayvan veya temas yolu ile bulaşmaktadır. Bu hastalık bazen insanlara da dolaylı yoldan özellikle de fazla yaraları olan hayvanlar tarafından bulaşabilmektedir. Virüs ısıya dayanıklıdır. Dolayısıyla yara yolu ile bulaşma daha sık görülmektedir. Bunun yanı sıra bu hastalığın bir insandan başka bir insana geçişi ise nadir olarak görülmektedir. Ektima hastalığının bulaştığı eşyalar da bulaşıcılığı arttırmaktadır, ayrıca oldukça dayanıklı olan bu virüs çiftlik malzemeleri ve toprak altında uzun yıllar boyunca bozulmadan kalabilmektedir.

Ektima hastalığının bulaşması daha çok hayvan ve et ürünleri ile uğraşan kişiler ve bu kişilerin çevresindeki kişilerde daha kolay olmaktadır.

Her evresi ortalama bir hafta süren Ektima hastalığının belirtileri genel olarak hastanın parmak ve ellerinin üst kısımlarında, kolların ön kısımlarında yerleşim göstermektedir. Ayrıca bazı hastaların yüz kısımları ve genital kısımlarında da belirtiler görülebilmektedir. Bunun yanı sıra hastalığın başka belirtileri de vardır. Bunlar yüksek ateş, burunda akıntı, göz kapaklarında ödem ve yemek yeme isteğinin olmamasıdır.

Hastalığın teşhis edilmesi için hastanın geçmişi ve hayvanlar ile olan birlikteliği yardımcı olmaktadır. Hastalığın kesin olarak tanısının koyulabilmesi lezyondan alınan örneğin mikroskop altında incelenmesi sonucunda olmaktadır.

Ektima hastalığının kendine özgü bir tedavisi olmamakla birlikte bu hastalıkta daha çok şikâyetlere yönelik tedaviler uygulanmaktadır. Hastalıkta başka bir enfeksiyon gelişmesi halinde antibiyotik ile tedavi süreci devam ettirilebilmektedir. Bunun yanı sıra karışık durumlarda ya da beklenmedik bir durum olduğunda merhem ya da cerrahi müdahale gerekebilmektedir.